Helaas nemen wij afscheid van trainer/coach Richard Steggink. Richard hoort eigenlijk al bij het interieur van Jolly Jumpers. Al heel wat jaren is hij als vrijwilliger actief. Het begon allemaal met diverse jeugdteams en daarna in de jaren ’90 met dames 1 vanuit de 1ste divisie naar de eredivisie gepromoveerd. En daarna weer diverse jeugdteams getraind. De laatste jaren werden ook regelmatig afwisselend met een sabbatical jaar. Met in het seizoen 2016-2017 opnieuw een hoogte punt: het kampioenschap in de promotiedivisie met een fantastische groep dames! Reden genoeg om hem even in het zonnetje te zetten.
Je gaat stoppen, waarom heb je deze keuze gemaakt?
“Na heel wat jaren verantwoordelijk te zijn geweest voor een team binnen de club, heb ik gedurende dit seizoen de beslissing genomen om te gaan stoppen als trainer/coach bij Jolly Jumpers. Dit was niet de makkelijkste keuze. Vele jaren heb ik met erg veel plezier gewerkt binnen de club. Ik heb heel wat sporthallen in Nederland gezien, honderden kopjes koffie gedronken, onderweg of in kantines, vele kilometers gemaakt op de autobaan en bovenal veel plezier gehad onderweg! Maar natuurlijk ook prachtige en waardevolle momenten beleefd in de inmiddels nostalgische Verdegaalhal en de Vlaskoel”.
“Het vergde veel tijd en energie, wat nooit een probleem was, maar de laatste jaren ging dit wel steeds zwaarder wegen. En dat zette me steeds vaker aan het denken: wat ga ik doen. Zo’n 8 maanden van het jaar slokt het een heel groot deel van je vrijetijd op. Dit jaar hoop ik 59 jaar te worden en ik wil meer tijd besteden aan andere dingen. Onder andere fotografie is een nieuwe hobby van mij geworden en waar ik ook heel veel plezier aan beleef. Ik heb steeds meer de behoefte om zelf over mijn vrijetijd te beschikken, met name in de weekenden. Mijn gevoel geeft aan dat het goed is zo”.
Is de corona-stop die er is geweest van invloed geweest?
“Een heel klein beetje, want toen de lockdown inging beschik je van het ene op het andere moment over veel vrijetijd”! Dit beviel Richard eigenlijk wel. De keuze om te stoppen heeft het proces wel iets versneld.
Het afgelopen seizoen is voor Richard (en eigenlijk iedereen) bizar verlopen. Vol goede moed begon hij dit seizoen met een leuke, gretige groep jonge meiden. Het doel was om de meiden klaar te stomen voor het nieuwe U20 Eredivisie niveau en wellicht daarna dames 1. Helaas kwam na 4 wedstrijden de lockdown. “Dit was vervelend voor de meiden die niets liever doen dan met elkaar in de zaal staan”. Gelukkig is er licht aan het eind van de tunnel en staan de meiden, inmiddels een aantal weken, weer met elkaar en Richard op het veld.
“Kortom, het voelt als een verloren seizoen voor wat betreft de ontwikkeling van de meiden. Ik had dit seizoen heel graag anders gezien. Maar goed, het is wat het is en als je wat wilt bereiken in de basketbal en überhaupt in de sport, zul je het voor het grootste deel zelf moeten doen”.
De Toekomst
Voor 4 meiden van U18 heeft corona de ontwikkeling niet in de weg gestaan. Zij konden meetrainen met dames 1. Dan kan het ineens heel snel gaan! Zij hebben inmiddels de vuurdoop gehad en de eerste minuten gemaakt in de hoofmacht. Verder is het natuurlijk altijd afwachten welke talenten er daadwerkelijk doorstromen naar de hoofdmacht. Maar als je op zoek bent naar je grenzen, dan ben je bij Jolly Jumpers op de juiste plek. Dat is in de lange geschiedenis van de club wel gebleken. “Deze groep meiden is nog niet helemaal van mij af want ik ga de nieuwe hoofdcoach 1 keer in de week ondersteunen met de trainingen”.
“Kortom ik ben niet helemaal weg, alleen geen hoofdverantwoordelijke meer van een team”.
Jolly Jumpers is blij dat Richard op de achtergrond nog aanwezig is, maar deze keuze is natuurlijk zeer begrijpelijk. Richard bedankt!
